Faizlerin Sınırlandırması Sorunu : (Türk Borçlar Kanunu M. 88 / 2, M. 120 / 2 ve 253 / 3. Maddesinin 10. Bendi ile Anapara ve Temerrüt Faizlerine Getirilen Sınırlamaların Türk Ticaret Kanunu ve Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun’da Yer Alan Anapara ve Temerrüt Faizlerini Sınırlandırması Sorunu)

Şen, Mustafa Serhat; Şen, Mustafa Kamil

Görüntüleme (gezinme ile): 5 -- Görüntüleme (arama ile): -- IP: 3.147.67.195 -- Ziyaretçi Sayısı:

Özgün Başlık
Faizlerin Sınırlandırması Sorunu : (Türk Borçlar Kanunu M. 88 / 2, M. 120 / 2 ve 253 / 3. Maddesinin 10. Bendi ile Anapara ve Temerrüt Faizlerine Getirilen Sınırlamaların Türk Ticaret Kanunu ve Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun’da Yer Alan Anapara ve Temerrüt Faizlerini Sınırlandırması Sorunu)

Yazarlar
Mustafa Serhat Şen, Mustafa Kamil Şen

Dergi Adı
Türkiye Adalet Akademisi Dergisi

Cilt
Ocak 2018, Sayı 33, ss. 785-826

Anahtar Kelimeler
Anapara faizi ; temerrüt faizi ; faiz üst sınırı ; hukuk politikası

Özet
Ülkemizin içinde bulunduğu kanunlaşma sürecinde, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nda 818 sayılı Borçlar Kanunu’ndan farklı olarak yapılan düzenlemeler ile anapara ve temerrüt faizlerine üst sınır getirilmiştir. Kanun koyucu tarafından kabul edilen anapara ve temerrüt faizlerine getirilen sınırlamalar gerek 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu ve gerekse 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun’da yer alan anapara faizi ve temerrüt faizlerine de bir üst sınır getirmektedir. Kanun koyucunun hukuk politikası tercihi olarak özellikle aşırı faize karşı güçsüz kişiler aleyhine olan liberal düzenlemeleri dizginleme ihtiyacından kaynaklanırken1 sözleşme serbestliği ve irade özerkliğine müdahale ettiği görülmektedir. Çalışmamızda faizlere getirilen bu sınırlamaların gerekçeleri incelenmiştir. Aslında yasa koyucunun faizin üst sınırlaması yönündeki bu tercihi doğrultusunda 3095 sayılı Kanunu Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun ile 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 8 ve 9. maddeleri yeniden düzenlenmeli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanunu uyarınca Bakanlar Kurulunun 22.11.2006 tarihli ve 26354 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanan 16.10.2006 tarihli ve 2006 / 11188 sayılı kararıyla faiz oranlarını belirleme yetkisini Merkez Bankası’na devretme kararı geri alınmalıdır.

Başlık (Yabancı Dil)
The Problem of Restricting Interest Rates : (The Problem of Restricting Principal and Default Interest Rates as Per Articles 88 / 2, 120 / 2, and Subclause 10 of 253 / 3 in Turkish Code of Obligations and Its Activational Effects in Turkish Code of Commerce and Law on the Protection of Consumers)

Anahtar Kelimeler (Yabancı Dil)
Principal interest rate ; default interest rate ; interest upper limit ; policy of law

Özet (Yabancı Dil)
An upper limit has been established to the principal and default interest rates as per Turkish Code of Obligations No : 6098 as distinct from previous Turkish Code of Obligations No. 818. Those restrictions established by the legislator to the principal and the default interest rates to both Turkish Code of Commerce No : 6102 and in Law on the Protection of Consumers No : 6502. It is observed that the legislator tries to protect the weak people against unsurious interest rates by limiting the liberal arrangements as its preference of the policy of law and restricting the liberty of contract and freedom of will as well. We tried to analyze the grounds for those restrictions established to the interest rates. In fact, the articles 8 and 9 of Turkish Code of Commerce No : 6102 and the Law on Legal and Default Interest Rates No : 3095 must be reviewed and the cabinet decree dated 16.10.2006 No : 2006 / 11188 which was published on the Official Gazette dated 22.11.2006 No : 26354 delegating the authority on setting interest rates of cabinet as per Law of Banking No : 5411 to the Central Bank must be reversed.